«Երբ համալսարանն ավարտելուց հետո աշխատանքի անցա «Ագրոսպասարկում» ընկերությունում, շատերը զարմանում էին, թե ինչու և ինչպես երևանցի տղան պետք է մտնի խոզերի անասնագոմ, զբաղվի տոհմային տնտեսությամբ, բայց չէ՞ որ մասնագիտությունը պետք է սիրել ամբողջությամբ, միայն ղեկավարմամբ գայթակղվել պետք չէ: Ես
«Պատկերացրեք դպրոցական սենյակ, որտեղ հատուկ VR ակնոց կրելով, աշակերտները հայտնվում են որևէ պատմական ժամանակաշրջանում, վերակազմությամբ տեսնում այն իր ամբողջ հմայքով՝ բերդերով ու պալատներով, տաճարներով ու քաղաքներով․․․»,- ճարտարապետ-վերակազմողի իր մասնագիտության գրավիչ կողմերն է ներկայացնում Ռուբեն Սարգսյանը` համոզմունք հայտնելով, որ այդ
«Ես հրետանավոր եմ, կինս՝ հետախույզ։ Ամուսնական կյանքի սկզբնական շրջանում ծառայողական պարտականություններից ելնելով՝ ապրում էինք տարբեր քաղաքներում և ծառայում էինք տարբեր զորամասերում։ Զինվորականի՝ առանց այն էլ բարդ կյանքը կրկնակի դժվարացել էր։ Հիմա էլ տարբեր զորամասերում ենք ծառայում, բայց գոնե նույն
«Հիվանդները փորձում են մեր աչքերում գտնել հավատը, որ վերադառնալու են նախկին կյանքին։ Շատերը, կարծես, զգալով, որ մահանալու են, բռնում են ձեռքդ, խնդրում փրկել և հարցնում․ «Ամեն ինչ լավ է լինելու, չէ՞․․․»»,- վերջին 4 ամիսների իր աշխատանքի մասին է պատմում
«Երբեք չեմ մտածել գյուղի հետ կապս կտրելու մասին: Ցանկանում եմ Հայրավանքում և հարակից համայնքներում զարգացնել ծանրամարտն ու առհասարակ սպորտը: Նպատակս Օլիմպիական խաղերի չեմպիոն սան ունենալն է»,- ասում է Արման Հայրապետյանը, որն արդեն երրորդ տարին է Գեղարքունիքի մարզի Հայրավանք, Բերդկունք
Ամբողջ կյանքի գործը գործ չէ, այլ կյանք է «Մասնագիտությունն ընտրում են սրտով, ոչ թե շրջապատի կարծիքը հաշվի առնելով կամ շահավետության սկզբունքից ելնելով: Սիրելի աշխատանքը միշտ և բոլոր տեսանկյուններից շահավետ է: Սիրում եմ կրկնել ճապոնացի գրող Հարուկի Մուրակամիի խոսքը`
«Աղջկաս հետ հաճախ «պեղումներ» ենք կազմակերպում բակում. շատ է տարվել հայրիկի մասնագիտությամբ»,-պատմում է հնագետ Արման Նալբանդյանը, որն արդեն 15 տարի է զբաղվում է սիրած գործով: «Հնագիտական իմ միջավայրը միջնադարն է. դա ինձ համար հոգեհարազատ ուրիշ աշխարհ է: Միջնադարյան հուշարձանները
«Դպրոցական տարիներից հետաքրքրվել եմ սպորտով և սպորտային կրթությամբ։ Ընտրությունս կանգ առավ հենց ՀՖԿՍՊԻ-ի ադապտիվ ֆիզիկական կուլտուրայի բաժնի վրա,
«Սկսած աշակերտների տրամադրվածությունից, եղանակից, օրվա լուրերից՝ դասդ կարող է փոխվել, դասիդ ընթացքը մի փոքր պետք է առնչվի օրվա իրադարձությանը. օրինակները, զրույցները պետք է չլինեն կյանքից կտրված: Մեկ-մեկ պետք է երեխաների խելքին ընկնես, որ ավելի հեշտ ու
