Մասնագիտությամբ տնտեսագետ և ֆրանսերենի գիդ-թարգմանիչ Ազատուհի Ղուկասյանն այն 60 ուսուցիչներից մեկն է, որը մասնակցում է ԿԳՄՍ նախարարության կողմից կազմակերպված սփյուռքահայ ուսուցիչների վերապատրաստման ծրագրին:
Նա հայերենը սիրելի է դարձնում հայ երեխաների համար Ռուսաստանի Սոչի քաղաքում. արդեն 3 տարի է՝ Սոչիի թիվ 100 միջնակարգ դպրոցում դասավանդում է հայոց լեզու՝ որպես արտադասարանական առարկա: Բացի դրանից՝ հայոց լեզու և հայրենագիտություն է դասավանդում հայկական «Արարատ» մասնավոր պարային ստուդիայում, որտեղ երեխաները սովորում են պար, վոկալ և դհոլ: «Արարատ» պարային ստուդիան ծառայում է որպես հայկական դաստիարակության կենտրոն. պարը, ինչպես Ազատուհի Ղուկասյանն է նշում, համախմբել է երեխաներին նաև լեզվի շուրջ: Մանկավարժը երկար տարիներ եղել է նաև Սամարայի Հայորդաց տան տնօրենը:
Հայոց լեզվի խմբակը ռուսական դպրոցում ձևավորվում է տարրական դասարանների շրջանում՝ նախապես հայտարարություն տարածելուց հետո: Աշակերտները բաժանվում են մի քանի խմբերի և հայերեն են սովորում շաբաթը 2 անգամ: Անցած տարի Սոչիի թիվ 100 միջնակարգ դպրոցում եղել է 70 աշակերտ, իսկ «Արարատում»՝ 30:
Նրա խոսքով՝ դասընթացների նկատմամբ հետաքրքրությունը պահելն ու մեծացնելը, մակերեսային գիտեիքից խորքային գիտելիքի անցնելը մեծ ջանք ու նվիրում են պահանջում: Եվ դա արվում է ոչ միայն դասերի, այլև տարաբնույթ միջոցառումների միջոցով:
«Իմ առաքելությունն իրականացնելու համար ես շաբաթը երկու անգամ 3-ժամանոց ճանապարհ եմ անցնում՝ հասնելու դպրոց և նույնքան էլ վերադառնում: Սակայն դա անում եմ մեծ ոգևորվածությամբ և սիրով: Իմ աշխատանքի արդյունքը դասընթացների շուրջ ծավալվող հետաքրքրվածությունն է. նպատակ կա զարգացնելու և ընդլայնելու խմբակի շրջանակները նաև բարձր դասարաններում»,- պատմում է Ազատուհի Ղուկասյանը:
Որպես հաջողություն՝ Ազատուհի Ղուկասյանն արձանագրում է դպրոցում հայոց լեզվի արտադասարանական պարապմունքներին նաև այլազգիների՝ ռուս, թաթար աշակերտների մասնակցությունը:
«Նրանք ևս շատ ընդունակ աշակերտներ են և լրջությամբ են մոտենում դասընթացներին»,- ժպտալով պատմում է ուսուցչուհին:
Նրա գնահատմամբ՝ սփյուռքում աշխատող ուսուցիչների ամեն մի խոսքը քարոզչություն է՝ հայերենի, հայկականության. «Մենք պետք է այնքան վստահ լինենք մեր արածի վրա, որ ավելի լայն շրջանակի վարակենք ու ներգրավենք»:
Ազատուհի Ղուկասյանի գործունեության մեջ հետաքրքրական է նաև դպրոցում համշենահայերի հետ աշխատանքը: Նա փաստում է՝ համշենահայերենը գրական արևելահայերենից զգալիորեն տարբերվում է, և այդ երեխաների հետ աշխատանքը որքան դժվար, նույնքան հետաքրքիր է:
Անդրադառնալով վերապատրաստման ծրագրին՝ ուսուցչուհին այն կարևոր է համարում ունեցած գիտելիքը զարգացնելու, նոր հմտություններ ձեռք բերելու տեսանկյունից:
«Քեզ տալիս են նոր գործիքներ և սովորեցնում նոր մեթոդներ, որի արդյունքում մտահորիզոնդ լայնանում է, և ավելի ինքնավստահ ես դառնում: Հաջորդ քայլերն արդեն քեզնից են կախված՝ թե որ գործիքը քո տեղում, քո աշխատանքում ինչպես կադապտացնես: Գալիս ես հայրենիք, լիցքավորվում ես ու վերադառնում՝ ավելի մեծ լսարաններ գրավելու: Ես այսպես եմ տրամադրված»,- ասում է Ազատուհի Ղուկասյանը՝ կարևորելով նախաձեռնողականությունն ու ինքնակրթվելու շարունակական ձգտումը:
