Մասնագիտությամբ տնտեսագետ և ֆրանսերենի գիդ-թարգմանիչ Ազատուհի Ղուկասյանն այն 60 ուսուցիչներից մեկն է, որը մասնակցում է ԿԳՄՍ նախարարության կողմից կազմակերպված սփյուռքահայ ուսուցիչների վերապատրաստման ծրագրին: Նա հայերենը սիրելի է դարձնում հայ երեխաների համար Ռուսաստանի Սոչի քաղաքում. արդեն 3
«Սերունդը ճիշտ է դաստիարակվում, երբ նրան տալիս ես հայ լինելու ազգային հպարտությունը, արթնացնում ես այն գիտակցումը, որ սեփական լեզուն, պատմությունն ու մշակույթը սովորելը իրավունք ու պարտականություն է՝ նախ անձդ լավ ճանաչելու համար: Եվ հետևաբար, սովորելը դառնում է ցանկություն, ոչ
Խ. Աբովյանի անվան հայկական պետական մանկավարժական համալսարանում շարունակվում է ՀՀ ԿԳՄՍ նախարարության՝ սփյուռքում գործող հայկական ուսումնական հաստատությունների ուսուցիչների վերապատրաստման ծրագիրը: Դասընթացներին մասնակցում է շուրջ 60 ուսուցիչ 14 երկրից: Նրանցից մեկը Լուսինե Ազատյանն է. նա ներկայացնում է
Երևանի թիվ 2 տարածքային մանկավարժահոգեբանական աջակցության կենտրոնի (ՏՄԱԿ) հատուկ մանկավարժ Արթուր Գևորգյանը պատմում է «Համընդհանուր ներառական կրթության համակարգի ներդրում» ծրագրի շրջանակում ՏՄԱԿ-ի գործունեության, դպրոցներում բազմամասնագիտական թիմի, ուսուցիչների և ծնողների հետ համագործակցության մասին: Համաձայն «Համընդհանուր ներառական կրթության համակարգի
Մասնագիտությամբ միջուկային ռեակտորների ֆիզիկոս, իսկ էությամբ գրքասեր Համլետ Մուրադյանը գտել է ֆիզիկայի և գրականության հատման կետը. «Ֆիզիկան քեզ օգնում է, որ կյանքին նայես բաց աչքերով, նույն կերպ մտնում ես նաև գրականություն՝ անպաթոս և հստակորեն տեսնելով ու վերլուծելով
«Երբ համալսարանն ավարտելուց հետո աշխատանքի անցա «Ագրոսպասարկում» ընկերությունում, շատերը զարմանում էին, թե ինչու և ինչպես երևանցի տղան պետք է մտնի խոզերի անասնագոմ, զբաղվի տոհմային տնտեսությամբ, բայց չէ՞ որ մասնագիտությունը պետք է սիրել ամբողջությամբ, միայն ղեկավարմամբ գայթակղվել պետք չէ: Ես
«Պատկերացրեք դպրոցական սենյակ, որտեղ հատուկ VR ակնոց կրելով, աշակերտները հայտնվում են որևէ պատմական ժամանակաշրջանում, վերակազմությամբ տեսնում այն իր ամբողջ հմայքով՝ բերդերով ու պալատներով, տաճարներով ու քաղաքներով․․․»,- ճարտարապետ-վերակազմողի իր մասնագիտության գրավիչ կողմերն է ներկայացնում Ռուբեն Սարգսյանը` համոզմունք հայտնելով, որ այդ
«Ես հրետանավոր եմ, կինս՝ հետախույզ։ Ամուսնական կյանքի սկզբնական շրջանում ծառայողական պարտականություններից ելնելով՝ ապրում էինք տարբեր քաղաքներում և ծառայում էինք տարբեր զորամասերում։ Զինվորականի՝ առանց այն էլ բարդ կյանքը կրկնակի դժվարացել էր։ Հիմա էլ տարբեր զորամասերում ենք ծառայում, բայց գոնե նույն
«Հիվանդները փորձում են մեր աչքերում գտնել հավատը, որ վերադառնալու են նախկին կյանքին։ Շատերը, կարծես, զգալով, որ մահանալու են, բռնում են ձեռքդ, խնդրում փրկել և հարցնում․ «Ամեն ինչ լավ է լինելու, չէ՞․․․»»,- վերջին 4 ամիսների իր աշխատանքի մասին է պատմում
